Oyuncağımı geri ver ,küstüm işte..

Çocuklar,bir küser bir barışır ama birbirlerinden vazgeçemezler.Oysa büyükler ,onlar birbirlerinden o kadar çabuk vaz geçerler ki.Bazen bir rüya gördüm galiba demek gelir insanın içinden. Çocukların yaptıkları her zaman hoş görülür ama büyüklerin ki biraz zor.. Kavga edip küsen çocuklar paylaştıkları oyuncaklarını hemen geri ister ,2 dakika sonra unutur oyunlarına kaldıkları yerden devam ederler.Oysa büyükler öylemi ya..... Onların alınganlıkları sonrasında verdiklerini istemeleri,yaptıklarını başınıza kakmaları asla affedilir bir şey değil. Bir de çocuklar birbirlerinin sözlerini masumane bir şekilde birbirlerine art niyet olmadan aktarırlar,büyükler ise bunu neden yaparlar anlamam.Neden, onlara büyük deriz?Olgunluk,dürüstlük ve sadakat bekleriz. Bu zaman da aslında çocuklarla olmak lazım,art niyetsiz,samimi,olmadıkları gibi değil de,oldukları gibi görünen çocuklarla olmak......