21 Ocak 2009 Çarşamba

Papatya Falları

Dün seni aradım Kalamışta, Sokak sokak. Ne kadar cadde varsa bizi tanıyan... Sordum, yoktun. Güneşin batışını seyrettim burundan, İnanmazsan git Bekir Amcaya sor. O da seni sordu, Yine papatya verdi elime. Her zamanki gibi başladım.... Seviyor....Sevmiyor.... Sapını da sayarsam, Seviyor çıkıyor. Nerdesin ah nerde, Bunu kimse bilmiyor. Bu ne biçim yalnızlık, Bana çok zor geliyor, Ah şu papatya falları... Çaresiz yüreğim fala mı kaldı. Ah şu papatya falları... Başka bahara kaldı, seviyor.... sevmiyor.... Unuttum diye yalan söyledim. Bugün gibi aklımda vapurda simit alışın, İşte o simidin susamları gibi, Havaya savruldu ezildi binlerce anılar.. Şimdi anılarımı tekrar topluyorum, Unutabilir miyim acaba seni, Düşüncelerimi boğaza bıraksam, Ve boğsam aklımı, Ümidimi de kestim, Zaten yalan söylüyor papatya falları..... Demet Sağıroğlu

4 yorum:

Yelda dedi ki...

Ümidini kesme bence hayattan
Bazen şaşırabilir papatyalarda
Sevgiyle kal canım
Dikkat et kendine
Sevgiler

Adsız dedi ki...

UMUTSUZ OLMAMAK LAZIM HAYATTAN
HER DOĞAN GÜN YENİ HAYATLAR GETİRİR KENDİSİYLE...
MUTLU OLMANIZ DİLEĞİYLE

beyaz mendil dedi ki...

Teşekkür ederim Yelda'cığım,sen de kendine iyi bak sevgiler.

beyaz mendil dedi ki...

Adsız, size de teşekkür ederim.Sevgilerimle..