2 Aralık 2008 Salı

Halı Dokuma

Dün gece, yine uykusuz gecelerimden biri idi.Bayram geliyor ve ben yine ANNEM olmadan bir bayram daha geçirecektim.Annemin bana öğrettiklerini düşündüm,bütün el örgülerini,nakış işlemelerini ve halı dokumasını.Bu güne kadar nasıl oldu da bunu unuttum anlamadım.Bana küçük bir tezgah yaptırmıştı ve küçücük bir halı dokumuştum ama her tarafı eğri oldu.Annem ;üzülme, tekniğini öğrendin nasıl olsa ,zamanla düzeltirsin diye cesaret vermişti.Şimdi benim özlediğim halı dokumak değil de, o gün verdiği cesareti,gücü özlüyorum.Çaresiz kaldığım zamanlar da onu düşünüp güçlü kalmaya çalışıyorum.Benim mutfağım da,balkonum da da el dokuması köy halıları var ve ben onlara kıyamadığım için yıkanabilen halı almak istemiştim.Annem bana ''insanların ömrü,eşyalar kadar bile yok,kullan gitsin'' demişti.Hakikaten de annemim ilkokulda yaptığı bir çalışma ben de duruyor ama annem gitti bile.
Canım ANNEM Allah rahmet eylesin sana.

2 yorum:

Malla dedi ki...

Dünya bir devri-alem. İçimizdeki boşluk hiç kapanmayacağına göre,o güçlü kadınları düşünüp biz de güçlü olmak zorundayız, çok zor olsa bile... Bu kadar üzüldüğümüzü bilselerdi eminim onlar da çok üzülürdü arkadaşım.

beyaz mendil dedi ki...

Teşekkürler Malla,ne kadar üzülmeyim desem de olmuyor ama ağlamamak için zorlanıyorum ve o anlar hemen duaya başlıyorum.