Bu sabah,dayımın kızı Nuran Ablanın telefonuyla uyandım,bloğuma bakınca beğendiğini ve duygulandığını söylüyordu.Hem sevindim,hem de hüzünlendim.Bizler hepimiz başka başka memleketlerdeyiz.Eskiden bayramlarda hep bir ara da olurduk ama büyükler ölünce o kapılar bir bir kapandı.
Ben de, onunla konuşmam bitince elime kahvemi alıp hemen bilgisayar başına geçtim ama Nunu'nun haberiyle daha da üzüldüm.Biliyorsunuz daha önce ben Badem gözlümün hastalığıyla yıkılmıştım.
Gözüme ilişen bu resim de, bütün hissettiklerimi yaşadım.Uzak mesafeler,bekleme,umutsuzluk,ulaşamama vs.vardı.Nasıl oldu da bu küçücük resim bana bunları yaşattı anlamadım.
Dilerim Allah'tan,kimse mutsuz,sağlıksız ve kimsesiz olmasın.
1 yorum:
üzülmek yakışmıyo size siz pozitif bir insansınız büşra hanım.
Yorum Gönder