KEŞKE

Dün gece yine uyuyamadım,annemi,ailemi düşündüm.Eski resimlere bakmak bana her zaman hüzün veriyordu,şimdi bu hüznüm kat kat arttı.Annemsiz bir hayat bana hep zor gelirdi ve onun yokluğuna alışamam sanırdım.Şimdi de alışamadım ama insan yinede yaşamaya devam ediyormuş.

Annemin resimlerine bakınca ,bu yaşlarında kimbilir neler düşünüyordu,nasıl hayalleri vardı,hangilerini gerçekleştirebildi çok merak ettim.Keşke sağlığında bunları konuşabilseydim ama bilemiyorsunuz ki,daha doğrusu ölüm size gelmez sanıyorsunuz.

Tek avuntum,iyi ki bizim annemiz olmuş.....................

Ailemi seviyorum bunu da anneme borçluyum,ablalarım,erkek kardeşim hepsini seviyorum.Allah onlara hayırlı uzun ömürler versin.Erkek kardeşim diyorum ama o en küçüğümüz olmasına rağmen,şu anda hepimizin büyüğü gibi Allah ondan razı olsun.

Annem,kardeşime çok düşkündü ama duygularını belli edemeyen bir yapısı olduğu için bunu hissettiremezdi.O, hepimizi çok severdi bundan eminim,hangi anne evlatlarını sevmezki.

İşte bunun için herkese sesleniyorum,annenize ve kardeşlerinize çok geçmeden duygularınızı belli edin sonra KEŞKE demeyin.

Sevgilerimle