Hayat gibi

Ben,hayatı bir muma benzetiyorum,bilmiyorum belkide şu anki ruh halimden dolayıdır. Nasılki insan ,doğum yaparken acı çeker,mumda ilk yandığında is verir.Hepimiz, doğduğumuz andan itibaren sona doğru yaklaşırız ve çocukluk,gençlik,yaşlılık sonrada o istenmeyen son gelir.Tabiiki Allah, hepimize hayırlı uzun ömürler versin yaşlanarak ölelim. Mumuda yaktığımız andan itibaren yavaş yavaş erir ve biter en son sönerken ,yaktığımız zamankinden daha çok is verir ve biter.Bizlerde son yolculuğumuza gittiğimiz zaman geride kalanlara acı ve özlem bırakırız. İşte bu yüzden ne zaman mum yaksam ,kendi hayatım gözlerimin önüne gelir ve her seferinde bir mum tam bitmeden söndürürüm.Bu arada mum hastasıyım,kokulu,renkli,şekilli her türlü mumu alırım. Özellikle doğum günlerinde yakılan mumlar sanki benim düşüncemi destekler gibi anında söndürülür ve iyi dilekler tutulur.Allah, herkesin gönlünden geçen iyi şeylere kavuşmasını nasip etsin.Benimde tabikiiiiii